Σύμφωνα με ερευνητές του McMaster που ασχολούνται με τη γήρανση, η ταχύτητα βαδίσματος θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα είδος «ζωτικής ένδειξης» (vital sign) για τους ηλικιωμένους.
«Η ταχύτητα βαδίσματος είναι ένας μετρήσιμος δείκτης μιας θεμελιώδους λειτουργίας», δήλωσε στο CBC Hamilton η Julie Richardson, καθηγήτρια στη Σχολή Επιστημών Αποκατάστασης στο Πανεπιστήμιο McMaster.
Είναι μία από τους συγγραφείς ενός άρθρου σχετικά με την ταχύτητα βαδίσματος που δημοσιεύτηκε στην Πύλη Βέλτιστης Γήρανσης (Optimal Aging Portal) του πανεπιστημίου τον Οκτώβριο.
Η δημοσίευση περιγράφει την ταχύτητα βαδίσματος ως «σημαντικό δείκτη κινητικότητας, ανεξαρτησίας και συνολικής υγείας» και αναφέρει ότι οι χαμηλότερες ταχύτητες «έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο πτώσεων, μειωμένη φυσική δραστηριότητα, ακόμη και γνωστική εξασθένηση».
Δείτε ακόμα: Μακροζωία χωρίς υπερβολές – Τα 10 βήματα που αυξάνουν τις πιθανότητες να ζήσεις περισσότερο (και καλύτερα)
Το περπάτημα αλλάζει με την ηλικία
Όσοι έχουν τη δυνατότητα, οι νεότεροι άνθρωποι γενικά περπατούν χωρίς να το σκέφτονται, είπε η Richardson, αλλά αυτό αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε. Τότε, απαιτείται περισσότερη σκέψη για την ισορροπία και την προσαρμογή στα μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα.
Το να κάνουμε μικρότερα βήματα, να περνάμε περισσότερο χρόνο και με τα δύο πόδια στο έδαφος και να είμαστε περισσότερο σκυμμένοι, είναι επίσης χαρακτηριστικά που έρχονται με την ηλικία.
Επειδή είναι εύκολο να μετρηθεί, ο υπολογισμός της ταχύτητας βαδίσματός σας και η σύγκρισή της με τον μέσο όρο για άτομα της ηλικίας σας είναι ένας τρόπος με τον οποίο η Richardson και η ομάδα της λένε ότι μπορείτε να παρακολουθείτε τη συνολική σας υγεία.
Για τη μέτρηση της ταχύτητας βαδίσματος, η Richardson προτείνει δύο μεθόδους.
Στην πρώτη, περπατάτε 20 μέτρα: χρησιμοποιείτε τα πρώτα 5 για επιτάχυνση (ζέσταμα) και τα τελευταία 5 για επιβράδυνση, χρονομετρώντας τα 10 μέτρα στη μέση. Στη συνέχεια, διαιρείτε τα 10 μέτρα με τον αριθμό των δευτερολέπτων που χρειαστήκατε για να βρείτε την ταχύτητά σας.
Η άλλη μέθοδος απαιτεί περπάτημα 6 μέτρων συνολικά, με 1 μέτρο για επιτάχυνση και 1 μέτρο για επιβράδυνση, χρονομετρώντας τα 4 μέτρα στη μέση.
Χρησιμοποιώντας έναν οδηγό, μπορείτε στη συνέχεια να δείτε πώς συγκρίνεται η ταχύτητά σας με τον μέσο όρο για άτομα στην ηλικιακή σας ομάδα. Για παράδειγμα, η μέση ταχύτητα για γυναίκες στα 60 τους είναι 1,24 μέτρα ανά δευτερόλεπτο.
Δείτε ακόμα: Ποια ομάδα αίματος συνδέεται με την μακροζωία
Η Richardson σημείωσε ότι οι μέσοι όροι δεν λαμβάνουν υπόψη βοηθήματα κινητικότητας, όπως οι περιπατητήρες (τα γνωστά «Π»).
Αν η ταχύτητά σας είναι χαμηλότερη από τον μέσο όρο, σκεφτείτε το γιατί και εξετάστε το ενδεχόμενο να μιλήσετε με έναν γιατρό ή φυσικοθεραπευτή, είπε.
Η αυτο-παρακολούθηση είναι σημαντική καθώς μεγαλώνουμε, πρόσθεσε η Richardson, και αν παρατηρήσετε προβλήματα, «το σημαντικό είναι να παρέμβετε νωρίς».
Οι πόροι από την ομάδα της, συμπεριλαμβανομένων βίντεο με τον συνάδελφό της Δρ. Anthony Levinson, περιλαμβάνουν ασκήσεις για τη βελτίωση της ταχύτητας με εστίαση στη δύναμη και την ευλυγισία, τη συνολική φυσική κατάσταση και την εξάσκηση του εγκεφάλου.
«Αν μπορείτε, θα πρέπει να προσπαθείτε να περπατάτε πέντε ή έξι φορές την εβδομάδα για τουλάχιστον 30 λεπτά», είπε η Richardson. «Μπορείτε να προσπαθήσετε να κάνετε μικρά διαστήματα κατά τη διάρκεια αυτού του περιπάτου όπου αυξάνετε λίγο την ταχύτητά σας και μετά επιβραδύνετε. Εξασκώντας το αυτό με τον καιρό, ίσως μπορέσετε να αυξήσετε την ταχύτητά σας».
Το γρηγορότερο περπάτημα έχει οφέλη για την υγεία αλλά και πρακτικά οφέλη ασφαλείας, όπως το να μπορείτε να διασχίσετε έναν δρόμο με αρκετό χρόνο σε μια διασταύρωση με φανάρι, είπε η Richardson.
Επίσης, επεσήμανε μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ το 2011, η οποία διαπίστωσε ότι στους ηλικιωμένους, η ταχύτητα βαδίσματος ήταν ένας καλός προγνωστικός δείκτης του προσδόκιμου ζωής.
«Στα δεδομένα μας, το προβλεπόμενο προσδόκιμο ζωής στη διάμεσο για την ηλικία και το φύλο εμφανίζεται περίπου στα 0,8 m/s (μέτρα ανά δευτερόλεπτο). Οι ταχύτητες βαδίσματος μεγαλύτερες από αυτό προβλέπουν προσδόκιμο ζωής πέραν της διαμέσου», έγραψαν οι ερευνητές του Πίτσμπουργκ.
Περιπατητές της κοινότητας λένε ότι θα δοκίμαζαν να μετρήσουν την ταχύτητά τους
Οι κάτοικοι του Hamilton, Brigitte Evering και Geoffrey Honey, και οι δύο 67 ετών, είπαν στο CBC Hamilton ότι τους φάνηκε πολύ λογικό να ακούνε την ταχύτητα βαδίσματος να συζητείται ως ζωτική ένδειξη.
Το ζευγάρι περπατά τακτικά και ο Honey είναι ποδηλάτης παντός καιρού. Όταν μετακόμισαν στο Hamilton από το Cobourg του Οντάριο, και οι δύο εντάχθηκαν στο Everybodycrew, μια συμπεριληπτική ομάδα άσκησης που συναντιέται τακτικά σε πάρκα.
«Οι άνθρωποι θεωρούν το περπάτημα δεδομένο και δεν θα έπρεπε», είπε ο Honey — πρώην εγγεγραμμένος θεραπευτής μασάζ. «Έχει βαθύ αντίκτυπο».
Αυτός και η Evering είπαν ότι δεν γνώριζαν για τη σύνδεση μεταξύ προσδόκιμου ζωής και ταχύτητας βαδίσματος, αλλά μπορούν να φανταστούν τους εαυτούς τους να μετρούν τις ταχύτητές τους τώρα. Είπαν ότι θα ήθελαν να δουν τις μέσες ταχύτητες βαδίσματος να προωθούνται στα γυμναστήρια ώστε ο κόσμος να μάθει περισσότερα γι’ αυτές.
Το να είσαι μέλος μιας κοινοτικής ομάδας είναι μεγάλο κίνητρο, είπαν, προσθέτοντας ότι τείνουν να γυμνάζονται πιο σκληρά όταν έχουν φίλους να μιλήσουν.
«Το Hamilton έχει πολλούς υπέροχους χώρους για περπάτημα», είπε η Evering, αλλά είναι σημαντικό για τους ηλικιωμένους να έχουν πρόσβαση σε εσωτερικούς χώρους για τις στιγμές που έχει πολύ κρύο ή γλιστράει έξω. Είναι επίσης σημαντικό αυτοί οι χώροι να είναι οικονομικά προσιτοί για άτομα με χαμηλά εισοδήματα, είπε.
«Είναι άλλο πράγμα να λες ότι πρέπει να περπατάτε γρηγορότερα. Αλλά αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γραφτείτε σε γυμναστήριο για να το κάνετε, δεν πρόκειται να συμβεί».
Η συμβουλή της Evering και του Honey για τους ηλικιωμένους που θέλουν να παραμείνουν δραστήριοι είναι να ελέγξουν τα κέντρα ηλικιωμένων της πόλης, τα οποία προσφέρουν μια σειρά από προγράμματα φυσικής κατάστασης και κοινωνικά προγράμματα.
«Το θέμα είναι να ξεκινήσεις από κάπου», είπε η Evering, «Μόλις το βρεις, υπάρχει ένα φαινόμενο ντόμινο».
