Αν είσαι γονιός, πιθανότατα το έχεις ζήσει: το παιδί σου έχει έναν καλό —ίσως και τον καλύτερό του— φίλο ή φίλη, κι εσύ δεν τον/την συμπαθείς ιδιαίτερα.
Ίσως σου φαίνεται αυταρχικό το παιδί αυτό, να έχει κακή συμπεριφορά ή να μη σέβεται. Ή μπορεί να μην εγκρίνεις πώς συμπεριφέρεται το δικό σου παιδί όταν είναι μαζί του.
Δείτε Τι πρέπει να περιλαμβάνει το φαρμακείο των διακοπών
Σε μεγαλύτερες ηλικίες, η αντιπάθειά σου μπορεί να έχει να κάνει με τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο φίλος, τη στάση του απέναντι στο σχολείο ή τις ριψοκίνδυνες συμπεριφορές του.
Γιατί αντιδράς έτσι ως γονιός;
Σύμφωνα με την Independent, το ένστικτο προστασίας είναι ισχυρό. Όταν βλέπεις το παιδί σου να πληγώνεται ή να επηρεάζεται αρνητικά, το σώμα σου αντιδρά με τον γνωστό μηχανισμό «μάχη ή φυγή». Αυτό μπορεί να σε οδηγήσει να σχολιάσεις αρνητικά τον φίλο του ή και να προσπαθήσεις να απαγορεύσεις τη φιλία.
Όμως τέτοιες παρεμβάσεις, ειδικά στους εφήβους, μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι έφηβοι από τη φύση τους αντιδρούν στους κανόνες και αναζητούν ανεξαρτησία.
Τι μπορείς να κάνεις με μικρότερα παιδιά
Με τα μικρά παιδιά, μπορείς να θέτεις ξεκάθαρα όρια από την αρχή. Για παράδειγμα:
– «Δεν παίζουμε στην κρεβατοκάμαρα»
– «Δεν πηδάμε στον καναπέ»
– «Σε αυτό το σπίτι μιλάμε ευγενικά»
Αν βλέπεις ότι η συμπεριφορά του φίλου είναι θορυβώδης ή καταστροφική, οργάνωσε το παιχνίδι σε εξωτερικό χώρο και περιόρισε τη συχνότητα των επισκέψεων.
Επίσης, πριν βγάλεις συμπεράσματα, σκέψου: σε ενοχλεί πραγματικά το παιδί ή πρόκειται για δικά σου πρότυπα και προσδοκίες; Οι φίλοι του παιδιού σου δεν χρειάζεται να είναι τα παιδιά που θα επέλεγες εσύ.
Μεγαλύτερα παιδιά και έφηβοι: Άλλαξε τακτική
Οι έφηβοι χρειάζονται ελευθερία για να διαμορφώσουν ταυτότητα και να μάθουν να στέκονται στα πόδια τους. Αν παρέμβεις άγαρμπα στις φιλίες τους, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους απομακρύνεις.
Έρευνες δείχνουν ότι η αυταρχική στάση των γονιών (κανόνες χωρίς διάλογο) βλάπτει την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία του παιδιού. Κι αν απαγορεύσεις τη φιλία ή τη σχέση, κινδυνεύεις να πέσεις στο «σύνδρομο Ρωμαίου και Ιουλιέτας», όπου η απαγόρευση την κάνει ακόμα πιο ελκυστική.
Ο στόχος είναι να είσαι εκεί για το παιδί σου, ώστε όταν δυσκολευτεί να απευθυνθεί σε σένα. Πριν επικρίνεις, ρώτα τον εαυτό σου: «Αυτό που θέλω να πω, εξυπηρετεί πραγματικά το καλό του παιδιού μου;»
Το να αφήνεις το παιδί να κάνει λάθη είναι κομμάτι της μάθησης. Έτσι θα καταλάβει μόνο του τι του ταιριάζει και τι όχι στις σχέσεις του.
Πώς να συζητάς για τις φιλίες
Η επικοινωνία είναι το “κλειδί”. Μια ήρεμη συζήτηση, χωρίς κριτική, σου δίνει την ευκαιρία να επηρεάσεις θετικά το παιδί — χωρίς να φαίνεται ότι παρεμβαίνεις.
Με τα μικρότερα παιδιά, εκμεταλλεύσου ήσυχες στιγμές για να κάνεις ερωτήσεις όπως:
– «Τι μπορείς να πεις στην Ελένη αν δε θέλεις άλλο να παίξετε το δικό της παιχνίδι;»
– «Πώς μπορείς να της πεις ότι σε κουράζει όταν κάνει την αρχηγό;»
Δείτε Πώς να σταματήσεις τον βήχα σε παιδί χωρίς φάρμακα
Με τους εφήβους, περίμενε να είναι ανοιχτοί να μιλήσουν. Κάνε απλές ερωτήσεις χωρίς επικριτικό τόνο, όπως:
– «Τι σου αρέσει να κάνετε μαζί;»
– «Τι κοινά έχετε;»
Αν δεις ότι κάτι τους ενοχλεί, μην σπεύσεις να τους δώσεις λύσεις. Το πιο σημαντικό είναι να νιώσουν ότι τους ακούς και τους καταλαβαίνεις — όχι ότι τους κρίνεις.
Και να θυμάσαι…
Οι φιλίες αλλάζουν. Τα περισσότερα παιδιά, όσο μεγαλώνουν, αλλάζουν κύκλο και απομακρύνονται από φιλίες που δεν τους ταιριάζουν.
Μοναδική εξαίρεση στην πιο χαλαρή στάση των γονιών είναι η ασφάλεια. Αν υπάρχει εκφοβισμός, κακοποίηση ή άλλη επικίνδυνη κατάσταση — ακόμα κι αν το παιδί σου αντιδρά — πρέπει να παρέμβεις άμεσα και να ενημερώσεις το σχολείο ή τις αρμόδιες αρχές.
