Η υμενίτιδα στα παιδιά είναι μια φλεγμονή του αρθρικού υμένα, δηλαδή της μεμβράνης που περιβάλλει τις αρθρώσεις. Αυτή η κατάσταση μπορεί να προκαλέσει πόνο, οίδημα και περιορισμό της κίνησης στην πάσχουσα άρθρωση.
Αποτελεί συχνή αιτία πόνου σε παιδιά κάτω των 10 ετών και αντιστοιχεί στο 1% περίπου των εισαγωγών σε παιδιατρικές κλινικές.
Είναι πιο συχνή στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια σε συχνότητα μεγαλύτερη 2 με 5 φορές και αφορά κυρίως παιδιά 3-10 ετών.
Η εμφάνιση σε βρέφη ή σε πολύ μεγαλύτερα παιδιά αν και είναι δυνατή είναι σπανιότερη. Η πιθανότητα ενός παιδιού να εμφανίσει την πάθηση αυτή σε κάποια στιγμή της ζωής του ανέρχεται στο 3%!
Η υμενίτιδα μπορεί να είναι αποτέλεσμα διαφόρων καταστάσεων και παθήσεων, όπως λοιμώξεις, αυτοάνοσα νοσήματα ή τραυματισμοί.
Δείτε πώς να αντιμετωπίσετε την ηλίαση στα παιδια
Τύποι Υμενίτιδας στα παιδιά
Μεταλοιμώδης Υμενίτιδα: Συνήθως εμφανίζεται μετά από μια λοίμωξη, όπως μια ιογενής ή βακτηριακή λοίμωξη. Μπορεί να εμφανιστεί μερικές εβδομάδες μετά από μια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος.
Υμενίτιδα σε Πλαίσιο Αυτοάνοσων Νοσημάτων: Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα (ΝΙΑ) είναι ένα παράδειγμα μιας αυτοάνοσης διαταραχής που μπορεί να προκαλέσει υμενίτιδα. Σε αυτή την περίπτωση, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κατά λάθος στις αρθρώσεις, προκαλώντας φλεγμονή.
Συμπτώματα
Πόνος στην άρθρωση ή στις αρθρώσεις
Οίδημα και ευαισθησία
Περιορισμένη κίνηση της άρθρωσης
Δυσκαμψία, ιδιαίτερα το πρωί ή μετά από αδράνεια
Ερυθρότητα και ζέστη στην περιοχή της άρθρωσης (σε ορισμένες περιπτώσεις)
Διάγνωση
Η διάγνωση της υμενίτιδας γίνεται συνήθως μέσω κλινικής εξέτασης από τον παιδίατρο ή τον ρευματολόγο, που μπορεί να περιλαμβάνει την ιστορικό του παιδιού και τις εξετάσεις αίματος για να αποκλείσουν άλλες καταστάσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να γίνει υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση.
Θεραπεία
Η θεραπεία της υμενίτιδας εξαρτάται από την αιτία και τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Οι επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ανάπαυση και αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα.
Αντιφλεγμονώδη φάρμακα (π.χ., ιβουπροφαίνη) για τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής.
Φυσικοθεραπεία για την ενίσχυση των μυών γύρω από την άρθρωση και τη βελτίωση της κινητικότητας.
Θεραπεία της υποκείμενης αιτίας, όπως η χορήγηση αντιβιοτικών σε περίπτωση λοίμωξης ή ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων σε αυτοάνοσες παθήσεις.
Είναι σημαντικό να ακολουθείται η θεραπεία σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή αποκατάσταση.
Δείτε στο βίντεο πληροφορίες για την υμενίτιδα και άλλες παθήσεις του ισχίου των παιδιών
