Η χρήση της πιπερόριζας στην ανατολική Μεσόγειο διαθέτει ιστορία περίπου είκοσι αιώνων.
Ο Διοσκουρίδης, στο σύγγραμμα του 1ου αιώνα μ.Χ. Περί Ύλης Ιατρικής, γράφει για το «ζιγγίβερι», ανάμεσα σε άλλα: «…το βράζουν για να φτιάξουν ορεκτικά ποτά και το προσθέτουν στα βραστά εδέσματα… Επειδή έχει την τάση να σαπίζει, παστώνεται και εισάγεται στην Ιταλία μέσα σε πήλινα δοχεία… Είναι θερμαντικό και χωνευτικό, ωφέλιμο για το στομάχι, προστίθεται και στα αντίδοτα…».
Η καλλιέργειά του ανθούσε τότε στην «Τρωγλοδυτική» (τη σημερινή Ερυθραία) και μεγάλες ποσότητές του, με την επιβολή υψηλού δασμού, εξάγονταν από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας.
Στα χρόνια του Μεσαίωνα, όμως, η προέλευση της πιπερόριζας παρέμενε ένα μυστικό που μοιράζονταν μόνο όσοι θησαύριζαν από την εισαγωγή της. Η πλειονότητα του κόσμου πίστευε λοιπόν ακράδαντα πως, όταν κάθε πρωί οι ψαράδες του Νείλου σήκωναν τα δίχτυα τους, τα έβρισκαν γεμάτα πιπερόριζα και κανέλα που έρχονταν από τον Παράδεισο, γιατί από εκεί πηγάζει ο ξακουστός ποταμός.
Ενόσω εμείς βρισκόμασταν στο σκοτάδι της αμάθειας, οι παραδοσιακές θεραπευτικές τέχνες της Ασίας αξιοποιούσαν την πιπερόριζα ως πολύτιμο φάρμακο που εξοβελίζει τις «νοσογόνες ουσίες», ενισχύει τις πεπτικές λειτουργίες, ανακουφίζει το κρυολόγημα και τους ρευματικούς πόνους.
Δείτε ακόμα: Όλα τα tips για να δένει πάντα η σάλτσα ντομάτας!
Την εκτιμούν επίσης μέχρι σήμερα ως σπουδαίο μέσο ενάντια στη ναυτία, γι’ αυτό και στα ασιατικά λιμάνια πωλείται σε μορφή σακχαρόπηκτου.
Την εκτιμούν ως σπουδαίο μέσο ενάντια στη ναυτία, γι’ αυτό και στα ασιατικά λιμάνια πωλείται σε μορφή σακχαρόπηκτου.
Πολλά από τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν από σύγχρονες επιστημονικές έρευνες, και έτσι σήμερα αναγνωρίζεται ότι, εκτός από σπουδαίο ορεκτικό και χωνευτικό, η πιπερόριζα διαθέτει ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, αποτελεί θαυμάσιο γιατρικό για τη γρίπη και το κρυολόγημα, ενώ η τακτική χρήση της συμβάλλει στη μείωση της χοληστερόλης.
Υπάρχει πάντως σαφής διάκριση ανάμεσα στο ξερό και στο νωπό ρίζωμα. Το πρώτο, που διαθέτει βεβαίως εντονότερη αψάδα, συμμετέχει σε πολλά, όχι απολύτως παγιωμένα, μείγματα μπαχαρικών, σαν τo μαροκινό ρας ελ χανούτ και τα ινδικά μασάλα, ενώ στη Δύση νοστιμίζει κυρίως μπισκότα, κέικ, μαρμελάδες και ποτά (γνωρίζετε την κερκυραϊκή τσιτσιμπίρα;).
Το νωπό, πάλι, επειδή υπερέχει σε άρωμα, κλέβοντας νότες από φλούδες εσπεριδοειδών και φύλλα ευκαλύπτου, ταιριάζει ιδιαίτερα σε σάλτσες, σούπες, σαλάτες και πιλάφια, ενδείκνυται για χρήση στο γουόκ, ενώ μαριναρισμένο συνοδεύει το σούσι.
Το αγαπώ πολύ και το χρησιμοποιώ κατά κόρον σε φαγητά και γλυκά, χυμούς και εγχύματα. Αφού το ξεφλουδίσω, το περνάω στον καμωμένο από μπαμπού τρίφτη − αν όμως δεν πάσχετε από περφεξιονισμό, χρησιμοποιήστε τον μεταλλικό. Με τη βοήθεια ενός σουρωτηριού, παραλαμβάνω ύστερα το ζουμί του, που το προσθέτω προς το τέλος στα μαγειρέματά μου.
Δείτε ακόμα: Το απόλυτο κόλπο για να τηγανίσεις ψάρια χωρίς να μυρίζει η κουζίνα
Έχει δίκιο ο Διοσκουρίδης, η νωπή πιπερόριζα χαλάει σχετικά γρήγορα, γι’ αυτό παλαιότερα, που οι μεταφορές προϊόντων υπό ψύξη δεν ήταν απλή υπόθεση, αποφάσισα να την καλλιεργήσω. Πήρα τρεις μεγάλες γλάστρες, τις γέμισα με εδαφικό μείγμα που στραγγίζει καλά και φύτεψα ανοιξιάτικα, σε βάθος πέντε εκατοστών, από ένα κομμάτι ριζώματος με ευδιάκριτο οφθαλμό στην καθεμιά. Σήμερα η πιπερόριζα του εμπορίου κατά κανόνα ψεκάζεται με αναστολείς της φύτρωσης, αν θέλετε λοιπόν να με μιμηθείτε θα την προμηθευτείτε από βιολογικό κατάστημα.
Τις τοποθέτησα σε ημισκιερό σημείο και φρόντιζα το χώμα να παραμένει πάντοτε νωπό. Μετά από λίγες εβδομάδες πέταξαν πολυάριθμους βλαστούς με μακριά, λογχοειδή φύλλα, τα οποία μάλιστα δεν υστερούν σε καρυκευτική χάρη. Στα μέσα του φθινοπώρου τα υπέργεια μέρη άρχισαν να μαραίνονται, σημάδι πως έφτασε η ώρα της συγκομιδής, αν και θα μπορούσα να περιμένω πολύ ακόμα, καθώς η πιπερόριζα είναι πολυετές φυτό. Ξέθαψα ποσότητα περίπου επτά φορές μεγαλύτερη από εκείνη που είχα φυτέψει.
Δεν το λες και άσχημα, αν αναλογιστείς πως είχα ταυτόχρονα τη χαρά να φιλοξενώ στο σπίτι μου ένα πολύτιμο φαρμακευτικό φυτό με σπουδαία ιστορία.