Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παλιές κατοικίες είναι η συσσώρευση υγρασίας σε πολλά μέρη του σπιτιού. Στην Ελλάδα, έχουμε έντονες βροχοπτώσεις τον χειμώνα και υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι, αυτό μπορεί να επηρεάσει άμεσα τη στεγανοποίηση της ταράτσας ή της οροφής. Τα υλικά μιας οικοδομής στρεσάρονται με την απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας και μπορεί να προκληθούν ρωγμές στην πλάκα. Για να μπορούμε να προστατεύσουμε την κατοικία μας, θα πρέπει να ελέγχουμε τακτικά τους τοίχους και την ταράτσα για τυχόν ζημιές και να κάνουμε τις απαραίτητες επεμβάσεις. Στη συνέχεια, θα δούμε τις βασικές τεχνικές και τα υλικά που χρησιμοποιούν πολύ κατασκευαστές για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της υγρασίας στο σπίτι.
Το τσιμέντο, όπως και τα σίδερα μιας οικοδομής, μελλοντικά μπορεί να εμφανίσουν σοβαρές ζημιές από την εισχώρηση της υγρασίας στο εσωτερικό του σπιτιού. Επίσης, η υγρασία μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην υγεία των ενοίκων. Η μούχλα μπορεί να επηρεάσει την υγειά των ενοίκων και να προκαλέσει άσθμα ή αλλεργίες.
Η υγρομόνωση και η μόνωση της ταράτσας δεν προστατεύουν μόνο τη δομή του κτηρίου, αλλά διατηρούν την εσωτερική θερμοκρασία του σπιτιού σε λογικά επίπεδα, ανάλογα με την εποχή. Επίσης, με τη σωστή μόνωση στους τοίχους, αποφεύγουμε τη διαρροή του ζεστού ή του κρύου αέρα προς τα έξω. Αυτό μακροπρόθεσμα μας παρέχει μεγαλύτερη οικονομία, καθώς η κατανάλωση ρεύματος μειώνεται αισθητά. Στη συνέχεια, θα δούμε ποια είναι τα υλικά που χρησιμοποιούνται κυρίως στη χώρα μας.
Τα ασφαλτικά μαστίχας, όπως και τα ακρυλικά υγρά, εφαρμόζονται με πινέλο ή σπρέι απευθείας πάνω στην επιφάνεια της ταράτσας. Δημιουργούν ένα συνεχές, αδιάβροχο στρώμα που εμποδίζει το νερό να περάσει μέσα από την πλάκα. Αυτή η τεχνική είναι ιδανική για ταράτσες, όπου το νερό μπορεί να μην στραγγίζει κανονικά και να παραμένει στην επιφάνεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πριν από κάθε τεχνική, τα συστήματα αποστράγγισης, όπως τα λούκια και η κλίση της σκεπής, θα πρέπει να δουλεύουν κανονικά. Σε διαφορετική περίπτωση, η μόνωση θα παρουσιάσει γρήγορα προβλήματα.
Οι μεμβράνες για την υγρομόνωση ταράτσας είναι μια άλλη διαδικασία και τοποθετούνται πάνω στην πλάκα, προσφέροντας προστασία από την υγρασία. Οι ασφαλτικές μεμβράνες εφαρμόζονται με τη μέθοδο της θερμοκόλλησης, ενώ οι μεμβράνες από PVC τοποθετούνται με μηχανική στήριξη ή κόλλα.
Υπάρχουν και οι υγρομονωτικές βαφές, που είναι κυρίως ακρυλικές ή από πολυουρεθάνη. Αποτελούν μια οικονομική λύση για την προστασία της ταράτσας από το νερό. Χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους, όπως η τοποθέτηση μονωτικών πλακών, για καλύτερο αποτέλεσμα.
Τεχνικές θερμομόνωσης ταράτσας
Για τη σωστή μόνωση ταράτσας υπάρχουν πολλές τεχνικές. Η καλύτερη μέθοδος είναι να τοποθετούνται οι θερμομονωτικές πλάκες απευθείας πάνω από την επιφάνεια της πλάκας και να καλύπτονται με ένα σύστημα στεγανοποίησης, το οποίο προστατεύει τη μόνωση και εμποδίζει τη συσσώρευση υγρασίας, που μπορεί να καταστρέψει μελλοντικά το μονωτικό υλικό αν δεν έχει γίνει σωστή εφαρμογή. Συνήθως αυτό το σύστημα μόνωσης έχει έως και 5 στρώματα. Τα πιο συνηθισμένα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι το εξηλασμένο (XPS) και το διογκωμένο (EPS) πολυστυρένιο, καθώς και πλάκες πολυουρεθάνης.
Σε παλιά κτήρια συνήθως εφαρμόζεται το σύστημα της ανεστραμμένης μόνωσης, όπου η σειρά των υλικών αλλάζει. Το μονωτικό υλικό τοποθετείται πάνω από το σύστημα στεγανοποίησης, προστατεύοντάς το από τις καιρικές συνθήκες και τις ρωγμές που μπορεί να υποστεί από σεισμούς ή θερμικές διακυμάνσεις.