Μια από τις πιο συχνές περιπέτειες του καλοκαιριού είναι η ηλίαση / θερμοπληξία. Ειδικά δε όταν πρόκειται για το παιδί μας η αγωνία χτυπάει κόκκινο.
Tο πιο βασικό πάντοτε σε αυτό το θέμα, είναι η πρόληψη. Αν φροντίζετε τα παιδιά σας να ΜΗΝ είναι ατέλειωτες ώρες στον ντάλα ήλιο χωρίς καπέλο, χωρίς αρκετά υγρά και αρκετή ενυδάτωση δεν πρόκειται να το πάθετε ποτέ.
Εν πάση περιπτώσει ας πούμε ότι κάπως το παθαίνετε – και βλέπετε το παιδί σας χάλια κατακόκκινο, καταβεβλημένο, με πονοκέφαλο, να ζαλίζεται και να λέει ψιλο-ασυναρτησίες.
Διαβάστε λοιπόν παρακάτω τι συστήνει η γνωστή ολιστική παιδίατρος Σουζάννα Kemper ή δείτε το σχετικό βίντεο που έχει ετοιμάσει
Τα 5 πιο βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για την ηλίαση:
- Ηρεμία
Το πιο βασικό πράγμα από όλα είναι να μην υπάρξει πανικός, δηλαδή κατ’αρχάς να αντιληφθείτε πως το παιδί σας είναι κόκκινο στο πρόσωπο, παραπονιέται για πονοκέφαλο και δεν κάνει τσίσα γιατί έπαθε ηλίαση. Τα παιδιά με ηλίαση είναι σε μια κατάσταση συχνά αλλοπρόσαλλη και δεν συμπεριφέρονται φυσιολογικά. Θα πάτε σπίτι. Δεν θα υπάρχει τηλεόραση ή τάμπλετ, δεν θα υπάρχει κινητό, δεν θα υπάρχει Fortnite, ΤΙΠΟΤΑ δεν θα υπάρχει και θα φροντίσετε να «χαμηλώσουν» τα πάντα. Στην ουσία να κατεβάσετε άμεσα την ένταση της ζωής σας πρακτικά στο 0. Μιλάμε χαμηλόφωνα και εξηγούμε στο παιδί ότι στην ουσία το παραχτύπησε ο ήλιος (στην κυριολεξία) και ότι πρέπει τώρα να το βοηθήσουμε να ηρεμήσει και να γίνει καλά. Σας ακούγεται εύκολο και ωραίο; Δεν είναι. Το παιδί συνήθως δεν συνεργάζεται, δεν ανταποκρίνεται, λέει ασυναρτησίες, κλαψουρίζει και φαίνεται χάλια. Με άλλα λόγια, δεν βοηθάει καθόλου. ΕΣΕΙΣ όμως πρέπει να φροντίσετε για να υπάρξουν αυτές οι ιδανικές συνθήκες!
- Χαμηλά φώτα
Το φως είναι ένα ερέθισμα το οποίο ενοχλεί πάρα πολύ τον ασθενή με ηλίαση ή θερμοπληξία. Χρειάζεται πραγματικά να χαμηλώσετε τα φώτα, ιδανικά να έχετε σκοτάδι ή σχεδόν σκοτάδι. Ακόμα κι αν το παιδί λέει «Όχι όχι δεν με πειράζει» ή «δεν βλέπω, άναψε το φως» ή «θέλω το τάμπλετ», είναι απαραίτητο πραγματικά να ρίξετε τα φώτα, να τραβήξετε τις κουρτίνες, για να υπάρχει λιγότερο ερέθισμα και λιγότερος εκνευρισμός και δικός σας και του παιδιού. Κάντε το ΠΟΛΥ αποφασιστικά.
- Ενυδάτωση στην ηλίαση
Υγρά πρέπει να προσφέρετε συνέχεια. Όταν λέω συνέχεια εννοώ: από το δευτερόλεπτο που συνειδητοποιήσατε ότι έχει πάθει ηλίαση, δηλαδή εκείνη την στιγμή που είστε ακόμα ενδεχομένως στην παραλία ή έχουν μόλις επιστρέψει τα παιδιά και σας λένε ότι το παιδί δεν είναι καλά, εκείνη την στιγμή, η πρώτη σας δουλειά είναι να πάρετε ένα μπουκάλι νερό και να πείτε «Πιές τώρα εδώ! Τώρα τώρα τώρα, όσο παραπάνω γίνεται» εκείνη την στιγμή.
Βάλτε το να πιεί, μπορείτε να το στείλετε στην τουαλέτα, μόλις επιστρέψει από την τουαλέτα βάλτε το να πιεί ξανά και μετά κατευθείαν σπίτι. Είναι το πιο βασικό πράγμα από όλα μέχρι να φτάσετε στο σπίτι, θα έχετε έστω πετύχει μια μικρή ενυδάτωση. Αν δεν θέλει να πιεί ή αμύνεται καθήστε μαζί με το παιδί και βοηθήστε το να πιεί σαν να ήταν ένα πολύ μικρότερο παιδί το οποίο εκείνη την στιγμή δεν θέλει να πιεί.
Θα εξηγήσετε ότι «είναι πολύ βασικό, πιες κι άλλο λίγο, μια γουλίτσα, κι άλλη μια γουλίτσα, κι άλλες πέντε γουλίτσες, μπράβο» και έτσι πάει λέγοντας, είναι απαραίτητο αυτό ακόμα κι αν είναι δεκαπέντε χρονών και μας περνάει ενάμισι κεφάλι το παιδί. Σε μια τέτοια περίπτωση του φερόμαστε σαν να ήταν… δεκαπέντε μηνών.
Σημασία έχει επίσης μαζί με τα υγρά να προσφέρετε και ηλεκτρολύτες. Ηλεκτρολύτες δεν πρέπει απαραίτητα να τους προσφέρετε σε μορφή Almora από το φαρμακείο και ΔΕΝ χρειάζεται να έχετε έτοιμο πακέτο ηλεκτρολυτών. Μπορείτε να δώσετε λίγη φρυγανιά, κάτι αλμυρό, οτιδήποτε εν πάση περιπτώσει λίγο αλατισμένο και κάτι λίγο γλυκό δηλαδή μπορείτε να δώσετε λίγο χυμό και μετά κάτι αλμυρό…
Με αυτόν τον τρόπο και θα αυξήσετε την πρόσληψη των υγρών γιατί το παιδί θα διψάσει λίγο παραπάνω και θα αντικαταστήσετε ηλεκτρολύτες που σίγουρα έχει χάσει με τον ιδρώτα μέσα στον ήλιο και λόγω της υψηλής θερμοκρασίας.
- Παυσίπονα
Είμαστε λοιπόν σε μια πάρα πολύ ήσυχη κατάσταση, χωρίς πρακτικά κανέναν θόρυβο εκτός από τις δικές μας τις φωνές, τα φώτα είναι πάρα πολύ χαμηλά και έχουμε εκεί πέρα τριών και τεσσάρων διαφορετικών ειδών υγρά και εξηγούμε υπομονετικά στο παιδί ότι «έχεις πάθει ηλίαση και πρέπει τώρα να πίνεις για να μπορέσεις να στρώσεις και να ηρεμήσεις». Ξεκινώντας λοιπόν από αυτό, το επόμενο κομμάτι και το βασικό θέμα που πρέπει να θυμηθείτε είναι τα παυσίπονα:
Χρησιμοποιήστε γενναιόδωρα παυσίπονα, δηλαδή δώστε Depon, δώστε Algofren. Το παιδί πιθανότατα θα παραπονιέται για πόνο στο κεφάλι ή πόνους γενικά ή μπορεί να μην παραπονιέται για συγκεκριμένο πόνο, αλλά θα βογκάει και θα γκρινιάζει και θα… ίσως και να μην μπορεί εκείνη την ώρα να εξηγήσει ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα του.
Αν παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση εξακολουθεί να επιδεινώνεται και επομένως εσείς ΔΕΝ μπορείτε να παρέμβετε αποτελεσματικά με συνεχή χορήγηση υγρών, παυσίπονων, ομοιοπαθητικών κλπ. ώστε να βελτιώσετε την φυσιολογία του σώματος και δείτε ότι δεν καταφέρνετε να ηρεμήσετε το παιδί και να το βάλετε να ξεκουραστεί χωρίς φώτα και χωρίς ερεθίσματα και να πιει και να συνεχίσει να πίνει, τότε κατευθύνεστε προς τον κοντινότερο γιατρό ή νοσοκομείο για να αναλάβουν εκείνοι τα πράγματα.
Αυτό το οποίο πιθανότατα θα συμβεί είναι να βάλουν έναν ορό για να ενυδατώσουν το παιδί, και το υπόλοιπο κομμάτι θα είναι το ίδιο, δηλαδή απόλυτη ξεκούραση, θα το παρακολουθήσουν και θα κοιτάξουν να μην έχει ερεθίσματα και φώτα και τέτοια πράγματα ώστα να μπορέσει να ανακάμψει το παιδί σας.
